Toen ik ruim 8 jaar geleden naar Amsterdam verhuisde, kon ik me nogal kwaad maken tijdens het fietsen. Een beetje schelden hier en daar, boos kijken en vooral heel hard zuchten als er iemand weer eens een niet zo nette manouvre maken. Eergisteren zag ik op tv een klein stukje van koffietijd (vraag me niet waarom, het was maar 5 minuten!) en een bekende dame zei: “Als ik in de file rij, kan ik me zo enorm opvreten. Ik kan wel gillen!“. En als je in de rij van de supermarkt staat, dan hoor ik vaak een ‘ik-erger-me-zo-hard-zucht’ achter me, als ik weer eens niet mijn bonuskaart kan vinden. Maar waarom irriteren we ons met zijn allen zo ontzettend aan nutteloze aspecten, waar we toch geen invloed op hebben? Ik denk echter dat hier de vraag eerder is: wil je hier vanaf in plaats van hoe kom ik hier vanaf…
Dagelijkse frustraties? Heerlijk af en toe…
Ik heb het denk ik drie jaar volggehouden om mezelf groen en geel te ergeren aan ‘die andere fietsers…’. Als ik hier destijds over nadacht of het hier met anderen over had, dan zei ik vaak (en hoorde ik ook vaak) dat het ook wel even lekker is om gewoon te schelden en te chagrijne tijdens het fietsen. Gek toch? Waarom is dat in godsnaam lekker? Onderhand weet ik het niet meer, want na deze drie jaren vol frustratie was ik het zat. Ik had besloten om me niet meer te ergereren en mijn frustraties niet meer toe te laten. En weet je wat me echt verbaasde? Ik hoefde hier niet eens moeite voor te doen! En sindsdien kan ik echt genieten van het fietsen in Amsterdam, gun ik mensen hun rare manouvres en kom ik een stuk relaxter thuis / op werk / in de sportschool / bij vriendinnen.
En in de file, ben ik aan het zingen!
Want je hebt er géén invloed op. En als je dan de keuze hebt tussen geïriteerd raken of het gewoon aan je voorbij laten gaan, dan kies ik voor het laatste. Maar waarom doen we dat niet met z’n allen? Wat zit er achter die frustratie, waardoor we het maar moeilijk los kunnen laten? En wat is er voor nodig om dit makkelijker te maken? Is er überhaupt wel iets voor nodig, of vinden we het wellicht wel gewoon fijn om lekker te blijven zeiken?
De circel van invloed
Een paar jaar geleden vertelde een vriendinnetje van mij over het gebruik van circels. Dat wanneer ze zich ergert of ergens druk om maakt, dat ze zich bij zichzelf afvraagt “Is dit binnen mijn circel van invloed, of valt dit erbuiten?“.
Ik vind dit persoonlijk een enorm sterke en waardevolle manier, om veel meer te kunnen genieten en je minder druk te maken om bepaalde dingen. Heb je er namelijk geen invloed op, dan hoef je er ook niets mee te doen. Heb je er wél invloed op, dan is het aan jou de keuze hoe je hier mee omgaat.
En deze keuze, bestaat uit meerdere opties dan alleen boos worden! Zonder gekheid, beslis jij dat je je niet wilt ergeren, dan zul je je niet ergeren. Zo simpel is het.
Dus de dagelijkse frustratie is een keuze
Zo zie ik het niet alleen, zo ervaar ik het ook. En als ik wel een frustratie voel, want geloof me, die is er heus wel, dan vraag ik aan mezelf of ik hier iets mee wil doen. Soms is het inderdaad lekker om gewoon even boos te zijn en iedereen behalve jezelf de schuld ervan te geven. Maar het is nog lekkerder om deze frustratie opzij te zetten, 5 keer diep en in uit te ademen en de ruimte in mezelf te voelen waar geluk zich een plekje kan veroveren.
