Alleen zijn. Veel mensen hebben hier moeite mee. Alleen thuis zijn, alleen naar de film, alleen koffie drinken, alleen op vakantie… waarom zou je dit doen als je het ook met iemand kunt delen? Zelf vind ik het heerlijk om alleen te zijn en heb ik hier totaal geen moeite mee. Als ik zelf met anderen ben en ik zie iemand alleen op terras zitten bijvoorbeeld, dan voel ik geen medelijden (zoals veel mensen dat hebben), maar juist een heerlijk ontspannen gevoel van ‘daar heb ik ook wel zin in’. Niet dat ik nou zo’n loner ben, maar ik vind het gewoon fijn om mijn eigen gedachten en bezigheiden bezig te zijn. Ik dacht ook altijd dat alleen zijn mij veel bracht en dat is ook zo en toch zie ik dat alleen zijn en op jezelf aangewezen zijn iets totaal anders is.
In je eentje en alleen
Zoals ik hierboven al zeg, ik kan heel goed alleen zijn. Natuurlijk verveel ik me ook weleens als ik alleen ben en ben ik soms ook liever samen met iemand, maar er zijn genoeg momenten dat ik geniet van het alleen zijn. Ik dacht ook altijd dat dit betekende dat ik goed voor mezelf kon zorgen, verantwoordelijk en zelfstandig was en het ook heel goed allemaal alleen kon handelen. Wat ik echter nooit besefte, is dat ik ook heel makkelijk van dat alleen weer terug ga naar niet alleen. Ik ben al bijna 9,5 jaar samen met mijn lief, ken al mijn vriendinnen al meer dan 8 jaar en als ik geen zin heb om te koken, dan ga ik bij mijn ouders eten. Niet dat dit erg is, alleen kwam ik vorige week ineens ergens achter…
Een inzichtje
Vorige week was ik een blog aan het schrijven over afgelopen jaar. Een jaar waarin heel veel is gebeurd en veranderd en waarin ik mezelf enorm heb ontwikkeld op een hele leuke en inspirerende manier. Tijdens het schrijven van deze blog, beschreef ik mijn twee grote reizen van dit jaar. Eentje helemaal alleen naar Bali en eentje samen met mijn vriend naar Amerika. Ik schreef dat ik het verbazingwekkend vond dat ik in Bali op elke straathoek inspiratie voelde, zag en rook en er in Amerika heel erg naar moest zoeken. Toen schreef ik dat dit waarschijnlijk kwam omdat mijn aandacht naar mijn vriend ging, wie ik echt heel erg had gemist. En ineens viel het kwartje….
Ik dacht namelijk al die tijd dat het kwam door Bali als omgeving dat ik zoveel inspiratie had en dat Amerika gewoon een inspiratieloos land was. In het kader van vooral de externe factoren ergens de schuld van geven…. Maar toen het kwartje viel, viel deze op een best zere plek. Ik weet namelijk eigen zeker dat ik in Bali zoveel inspiratie had, omdat ik helemaal op mezelf was aangewezen. Ik was niet zozeer alleen in het alleen zijn (ik leerde heel veel leuke mensen kennen), maar ik was wel volledig op mezelf aangewezen. Ik moest alles zelf oplossen, zelf bedenken, zelf bewerkstelligen, zelf onderzoeken, zelf uitzoeken, zelf nagaan. Terwijl in Amerika, en net zo goed hier in Nederland, blijf je makkelijk in je eigen comfortzone. Een zone die ervoor zorgt dat je sneller bij iemand ‘aanklopt’ als je iets gedaan moet krijgen, sneller overlegt, sneller jezelf neerlegt bij ‘hoe het normaal zou moeten’.
Is dit erg?
Nee, helemaal niet. Ik vind het heerlijk dat ik een fijne en veilige omgeving heb op wie ik kan terugvallen wanneer dat nodig is. Ik merk alleen wel dat ik het ook fijn vindt om mijn eigen bonen te doppen. En dat het heel makkelijk is om dit af te schuiven op iemand in mijn omgeving, terwijl ik heel goed zelf kan.
En dus?
Moet ik er voor zorgen dat ik niet zo lui wordt en direct mijn omgeving roep als ik iets nodig heb. Is mijn lamp stuk, dan zorg ik dat deze zelf maak. Ligt er weer een muis binnen, dan zorg ik dat deze zelf opruim. Is mijn band lek, dan zorg ik dat deze direct wordt gemaakt. Heb ik nieuwe inspiratie nodig? Dan zorg ik dat eerst naar mezelf kijk, voordat ik externe factoren de schuld geef. Door zelf mijn verantwoordelijkheden te nemen en mijn comfortzone niet te comfortabel te maken, ga ik ervoor zorgen dat ik én lekker alleen kan zijn af en toe én kan genieten van het volledig op mezelf aangewezen zijn én kan genieten van mijn heerlijke omgeving die mij altijd wilt helpen! I’m back in business!
Wat jij hiervan kan leren?
Probeer gewoon eens om een keertje alleen koffie te drinken. En niet direct na de eerste keer zeggen dat het niets is, maar kijk eens na drie keer wat het jou oplevert. Of probeer eens een omgeving te creëren waarin je niet continu om hulp of bevestiging vraagt, maar bedenk eens hoe jij het helemaal zelf kan oplossen. Ik weet zeker dat je versteld zult staan van jezelf en je eigen kunnen. Daarom is reizen ook zo fijn, omdat dit een echte mogelijkheid biedt om jezelf te ontdekken in een nieuwe en spannende omgeving. En vind je het niks? Dan blijf je lekker waar jij je fijn voelt, maar dan heb je het wel geprobeerd!
