Ontwikkeling, een interessant onderwerp waar ik altijd over kan blijven nadenken, schrijven, leven, vertellen, luisteren en mee in m’n maag zitten. Soms zie je op tegen ontwikkeling, soms komt die ontwikkeling vanzelf, soms moet je ervoor vechten, soms is ie daar ineens. Soms is het niet nodig, soms is het des te harder nodig. In dit blogbericht schreef ik ook over ontwikkeling, wat dit voor jou is en hoe jij hiermee omgaat. Vandaag wil ik je één van mijn inzichten delen, eentje dat eigenlijk helemaal geen nieuw inzicht is en toch elke keer voor verrassing zorgt. Zo eentje waarvan je elke maand kan denken: “Ooooh dat is zo’n mooi inzicht, die moet ik onthouden!”. En het dan vooral niet doen en elke maand weer positief verrast zijn… Hierbij dus hoe ik deze maand bij mijn ‘nieuwe’ inzicht kwam.
Sinds ik in Hoofddorp woon, is Amsterdam nog steeds mijn vaste uitvalbasis. Na 8 jaar te hebben genoten van het wonen in deze heerlijke stad, vond ik het fijn om hier even afstand van te doen. Nu niet meer, ik wil weer terug. Maar dat is niet waar het vandaag om gaat. Zoals vele andere dagen brengt de trein mij in 10 minuten naar Amsterdam, waar mijn fiets netjes op mij wacht. Net zoals deze vele andere dagen ben ik weer blij om hier te zijn en om als echte Amsterdammer door Amsterdam te fietsen. Alleen dan blijkt mijn band lek te zijn…. Irritant! Ik neem de tram, loop een stuk en zit alsnog lekker op terras met mijn koffie en laptop. Ondertussen app ik mijn lief dat mijn band lek is en hij vraagt waarom ik hem niet ben gaan plakken? Zélf?! Nee, gewoon bij een fietsenmaker. Zijn er genoeg in Amsterdam.
Inzicht 1
Oh ja, dat had inderdaad ook gewoon gekund. Tijd zat immers, alleen zat het in mijn hoofd dat deze vast zooo ver weg zouden zitten.
Aanname dus, welke ervoor heeft gezorgd dat ik niet eens heb nagedacht over een oplossing voor mijn fiets, maar direct heb gezocht naar een oplossing om wel te komen waar ik wil. Best slim al zeg ik het zelf, behalve dan die lekke band er nog steeds is en ik mijn volgende Amsterdam sessie dus weer zonder fiets zit.
Dus mijn volgende Amsterdam sessie…
Is trouwens een wijntje met een vriendin om vervolgens door te gaan naar een etentje met een andere vriendin. Maar dat terzijde… Die lekke band is er dus nog steeds. En gezien ik nu heb afgesproken op twee verschillende plekken, waar geen tram-tijd tussen past (ik houd van efficiëntie), moet ik inderdaad naar mijn vriend luisteren en een oplossing zoeken voor mijn lekke band. Die oplossing is gelukkig snel gevonden (Thank you Google maps) en wat blijkt, de fietsenmaker zit op 5 minuten lopen.
Inzicht 2
Wat in je hoofd heel ver lijkt, is soms veel dichterbij.
En dus loop ik naar deze fietsenmaker, waarna blijkt dat deze gesloten is. Nou ja, nu ben ik toch al op weg, dus dan maar naar de volgende. En die volgende is er ook al binnen 7 minuten. Echter, hij heeft geen tijd om het nu te doen en gezien ik geen tijd heb om het straks te laten doen, loop ik naar de volgende. Nu is het me niet heel goed gezind, want de volgende zit op 15 minuten lopen. Maar dan wel weer in de richting waar ik moet zijn, dus wat is een kwartiertje nou? Heb ik direct wat beweging. Aangekomen bij fietsenmaker 3, blijkt deze ook nog eens heel goedkoop te zijn (5 euro voor het plakken van mijn band!) en hij is binnen 10 minuten klaar. Wat fijn!
Inzicht 3
Iets wat ver lijkt, kan ook ver zijn, maar elke stap die je zet, is een stap dichterbij.
Als ik had geweten dat ik naar deze fietsenmaker moest lopen, had ik het niet gedaan. Maar nu ik toch al onderweg was, kon ik net zo goed doorlopen. En zo ver was het dus niet.
Wat een lekke band je wel niet kan brengen…
En dus was niet alleen mijn band geplakt, maar kon ik mijn middag ook beginnen met drie (!!!) nieuwe inzichten. Nou ja, nieuw… ik weet heus wel dat je soms echt moet beginnen met 1 stap en dat het pas na 5 stappen lijkt alsof je echt op weg bent, maar toch is het fijn om dit weer opnieuw te ervaren. En gewoon tegen jezelf te kunnen zeggen: “stel je niet zo aan, gewoon doen. Je zult zien dat het uiteindelijk dichterbij is dan je zelf denkt. En is dit niet zo, dan ben je al op weg en ben je in ieder geval dichterbij dan van waar je begon.”
Ook met die nieuwe baan en solliciteren
Dit geldt precies zo voor solliciteren naar die nieuwe baan. Ja, er zit een heel proces aan vast. En ja, soms duurt het een maand voordat je hoort of je het wel of niet geworden bent. En soms ben je zo weer 7 maanden verder en heb je nog geen baan. Maar als je dan eenmaal die baan hebt, dan kijk je terug en zie je hoeveel stappen je hebt gezet hier naar toe. Je ziet dat het eigenlijk best wel meevalt en je ziet hoeveel ontwikkeling je hebt doorgemaakt. Zie elk proces dat je meemaakt daarom ook als een weg die je nieuwe of hernieuwde inzichten biedt, waarbij geldt: elke stap die je zet, is een stap dichterbij je doel. Echt waar.
