Luister jij echt, of hoor je alleen maar wat iemand zegt?

Kun jij écht luisteren? Gisteren had ik een discussie met vriendlief en op een gegeven moment zegt hij: “Je hebt dus helemaal niet geluisterd!”. Niet geluisterd? Ik kan elk woord nazeggen wat je me zojuist hebt verteld! En precies op het moment dat ik dat zei, moest ik denken aan een paar weken geleden. Toen ik aantekeningen aan het maken was om over te bloggen en één van mijn onderwerpen was: Luisteren vs Horen. Oepsie! Gelukkig lekt het bij de loodgieter in zijn keuken ook. Maar wat kan ik hiervan leren voor in de praktijk, maar ook wat kun jij hiervan leren en is dit toe te passen in de mooie praktijk binnen je carrière en het solliciteren?

Horen wat iemand zegt

Hoe vaak mij het zelf al niet is overkomen, maar ook hoe vaak ik dit te horen krijg van mijn Happiness Members tijdens hun sollicitatiegesprekken. Je hoort precies wat iemand zegt, maar echt luisteren lukt niet. Voorbeeld bij een sollicitatiegesprek: je krijgt een vraag en jij geeft antwoord. Je wacht op de volgende vraag en jij geeft antwoord. Je krijgt een nieuw vraag en jij krijgt antwoord.

Ook in dit geval LUISTER JE NIET naar je gesprekspartner. Je bent op gesprek en jij maakt er zelf een interview van (uitzonderingen daargelaten) doordat je puur de vragen hoort. Je luistert niet naar de persoon voor je, je neemt je omgeving niet mee, je bent niet geïnteresseerd in je gesprekspartner, want je bent veel te veel gefocust op de volgende vraag. En in een ander gesprek gaat dit precies zo. Je hebt een mening, deze wil je delen en gedurende het gesprek ben je alleen gefocust op je eigen mening op tafel leggen. Hierdoor hoor je de woorden wat diegene tegenover je zegt, maar je doet er niets mee. Je gebruikt ze niet om je mening te onderbouwen of om te bouwen en je geeft al helemaal geen signalen af dat je überhaupt geïnteresseerd bent in wat diegene te zeggen heeft.

Dus jij hoort wel, maar luistert niet

Diegene ervaart het niet als een prettig gesprek, voelt zichzelf onbegrepen en daar is ie weer: de afwijzing. Of de discussie in mijn geval gister!

Luisteren 1.0

Wellicht ken je dat wel, je hebt een gesprek met iemand en jullie zitten volledig op één lijn. Jullie hebben een echt gesprek, over en weer wordt er informatie gedeeld en je bent het volledig met elkaar eens. Jullie begrijpen elkaar. En omdat deze situatie het hierdoor makkelijk maakt, is luisteren ook ineens een stuk leuker en makkelijker. Je bent geïnteresseerd in wat diegene te zeggen heeft, je kan je mening er volledig op aansluiten en om alles nog een stuk leuker te maken, je hebt zelf ook het een en ander zinnigs te zeggen.

Beeld je eens zo’n situatie in en kom er voor jezelf achter hoe het komt dat luisteren naar diegene voor je ineens een stuk makkelijker is. Maar belangrijker, wat zijn je eigen acties hierbij? Waarschijnlijk herken je deze wel:

• Je spiegelt en blijft instemmend knikken
• Die ander voelt zich hierdoor begrepen en voelt jouw interesse
• Je laat die ander uitpraten en geeft hem de ruimte om te vertellen
• Je komt zelf ook met mooie toelichtingen en vind het leuk om te praten
• En het allerbelangrijkste: deze punten doet jouw gesprekspartner ook bij jou!

Valkuil

Het kan ook zijn dat jij of je gesprekspartner té enthousiast wordt en jullie door elkaar heen blijven kirren (vriendinnenavonden… je kent ze vast wel). Als je merkt dat dit gebeurt bij een ‘serieus’ gesprek, zorg dan dat je een stapje terug doet en let op de punten hierboven.

Luisteren 2.0

Bovenstaande situatie is al heel fijn en komt waarschijnlijk niet heel vaak voor. Dit is niet negatief, het is gewoon lastig om vanuit nature met iemand op één lijn te zitten. Wat dus betekent dat je af en toe echt je best moet doen om te luisteren en om een goede gesprekspartner te zijn.

Zo vroeg ik gisteren tijdens onze discussie aan vriendlief dus ook: “Wat had ik dan kunnen zeggen?” En hij kwam met het briljante antwoord (hopelijk leest hij dit btw niet ;)): “vraag waarom ik deze beperkingen zie en waarop ik ze baseer voordat je direct je mening eroverheen knalt”. Auch….

Maar gelijk had hij wel, horen wat iemand zegt en gewoon je bij je eigen mening blijven (bewust of onbewust) is niet een hele goede basis voor een goed gesprek. Dus wat zou je kunnen doen om tijdens een gesprek, waarbij je dus niet op één lijn ligt (en dit ook niet erg is), maar waarbij je wel goed kunt luisteren?

• Denk na voordat je een reactie geeft: wat heeft hij eigenlijk gezegd?
• Stel wedervragen: waarom? waar baseer je dat op? waarom denk je dat?
• Blijf rustig en geïnteresseerd, blijf ademhalen
• Vraag jezelf af of je begrijpt wat hij zegt en zo niet, vraag om toelichting
• Hier moet je mee oppassen, maar soms kan deze heel sterk zijn: “Dus als ik het goed begrijp….” en je geeft een korte terugkoppeling van de punten.

Als jij je in eerste instantie aan deze punten houdt, dan zul je zien dat je gesprekspartner het ook als fijner ervaart om een gesprek aan te gaan. En de discussie wordt ineens een gesprek (in mijn geval!). Succes!